മറക്കാതെ ബാല്യം - കഥ (രണ്ടാം ഭാഗം)
അപ്പോൾ പറഞ്ഞുവന്നത് കാളമ്മാമ്മയുടെ മക്കളെക്കുറിച്ചാണ് : കലിയൻ , ദിവാകരൻ, ഭാമാക്ഷി ,മീനാക്ഷി , പൊന്നമ്മ, തങ്കമ്മ, കമലാക്ഷി . കലിയൻ എന്നത് ദിവാകരന്റെ പേരിൻറെ ആദ്യഭാഗം എന്നാണ് ഞാൻ അന്നൊക്കെ കരുതിയിരുന്നത്. പിന്നെ ആരോ പറഞ്ഞു തന്നത് കാളമ്മാമ്മയുടെ ആദ്യം കൂട്ടി പിശാചിൻറെ അവതാരം ആയിരുന്നു എന്നാണ്. അന്നൊക്കെ പിശാചുക്കൾ ചിലർക്കെല്ലാം സന്തതികളായി ജനിക്കാറുണ്ട്. ജനിക്കുന്ന ഉടനെ മരിക്കും, കലിയനും അങ്ങനെ മരിച്ചുപോയി. ജനിച്ച ഉടനെ മരിക്കുക എന്ന പ്രതിഭാസം അന്നത്തെ പതിവ് ചിട്ടവട്ടമായിരുന്നു. ജനനത്തോടെ മരിക്കുന്ന കുട്ടികളെ കലിയന്മാർ അല്ലെങ്കിൽ കലിച്ചികൾ, അങ്ങനെയാണ് നാട്ടുകാർ വിശേഷിപ്പിച്ചിരുന്നത്.
ഞാൻ കാണുമ്പോഴൊക്കെ കാളമ്മാമ്മയുടെ വേഷം കൈയിലുമുണ്ടും റൗക്കയുമാണ്. റൗക്ക യെന്നുവെച്ചാൽ മുലക്കച്ച പോലുള്ള ഒരു മേൽവസ്ത്രം. അതില്ലെങ്കിലും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല എന്ന വിചാരമായിരുന്നു കാളമ്മാമ്മയുടെത്.
നിക്കർ അപൂർവ്വം കുട്ടികൾക്കേ ഉള്ളു. ചെറിയ കൈലി മുണ്ടായിരുന്നു എൻറെ വേഷം. നിക്കർ തയ്പ്പിച്ചു ഉടുക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് ആലോചിക്കാനുള്ള കെട്ടുപാടൊന്നും അന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് ഇല്ലായിരുന്നു. പിന്നീട്, എപ്പോഴോ കണ്ണേറ് നടത്തിയിട്ടുള്ള വെളുത്തു സുന്ദരിയായ മോളിയുടെ വേഷം പോലും പാവാടയല്ല, പാളത്താർ ആയിരുന്നു.
കാളമ്മാമ്മയുടെ ചകിരിപിരി സഭയിൽ ഞാൻ ചെന്നിരിക്കുമ്പോള് ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള കുറെ സ്ത്രീകളും പുരുഷന്മാരും അവിടെ ഉണ്ടാകും , എല്ലാവരുടെയും ജോലി കഥ കേൾക്കുക, ഒപ്പം ചകിരി പിരിക്കുക എന്നതാണ്. കൊതുകടി ഏൽക്കാതിരിക്കാൻ കുപ്പ കൂട്ടി അതിൽ തുമ്പച്ചെടി ഇട്ടുകത്തിച്ച് പുകയ്ക്കും വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ . തുമ്പപ്പുക കൊതുകിന് പിടിക്കില്ല. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് തങ്കാലിയുടെ കലാപ്രകടനവും ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു.
അന്ന് കാളമ്മാമ്മയുടെ കൂടെ മകൾ കമലാക്ഷി മാത്രമേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ദിവാകരൻ വിവാഹമൊക്കെ കഴിച്ച് വേറെ മാറി താമസിച്ചു. മൂത്ത പെണ്മക്കളെ എല്ലാവരെയും കെട്ടിച്ചയച്ചു, കമലാക്ഷി മാത്രമാണ് കാളമ്മാമ്മയുടെ കൂടെ .
കമലാക്ഷിയുടെ കാമുകൻ ആയിരുന്നു പവിത്രൻ. ഈഴവ സമുദായത്തിൽപ്പെട്ട പവിത്രൻ നല്ല തെങ്ങ് കയറ്റക്കാരനായിരുന്നു. അന്ന് അവിടെ തെങ്ങ് കയറിയിരുന്നത് വേലൻ സമുദായത്തിൽപ്പെട്ട ആളുകളായിരുന്നില്ല പകരം ഈഴവനും ക്രിസ്ത്യാനികളും കൂടിയ സംഘം ആയിരുന്നു. സംഘത്തിൽ കുഞ്ഞപ്പൻ , റപ്പേൽ പോലുള്ള മാപ്പിളമാരുണ്ട്, തങ്കിപ്പള്ളി ഇടവക ക്കാരായ ലത്തീൻ കത്തോലിക്കർ . പള്ളി അറിഞ്ഞാൽ സഭയിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കാൻ വകുപ്പുള്ള ജോലി, പക്ഷേ പള്ളി അറിഞ്ഞില്ല.
പവിത്രനായിരുന്നു അവരുടെയൊക്കെ ആശാൻ, ഒരു ഭാഗത്തുനിന്ന് തേങ്ങ ഇട്ടു തുടങ്ങിയാൽ 45 ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ വീണ്ടും അവിടെ തന്നെ തിരിച്ചു വരുന്നചാക്രിക പരിപാടി.നല്ല വരുമാനമായിരുന്നു പവിത്രനും കൂട്ടർക്കും
പവിത്രനെ ഒത്തിരി തവണ കാളമ്മാമ്മ വഴക്ക് പറഞ്ഞു ഓടിച്ചു വിട്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ കമലാക്ഷിയുടെ കൺകോണിൽ കുടുങ്ങിയ പവിത്രന് അവിടം വിട്ട് പോകുവാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ഒടുക്കം പവിത്രൻ കമലക്ഷ്മിയെ കല്യാണം കഴിച്ചു , അവർക്ക് കുട്ടികളായി പേരക്കുട്ടികളായി, അതെല്ലാം പിന്നീടുള്ള കഥ .
കാളമ്മാമ്മയുടെ വീടും വിട്ട് കിഴക്കോട്ട് നടന്നാൽ പിന്നെ നെൽപ്പാടമാണ്, കരപ്പാടം. സീസണലായി വ്യത്യസ്ത കൃഷി പരീക്ഷിക്കുന്ന സ്ഥലം. നെൽകൃഷി കഴിഞ്ഞാൽ പാടം ഉണങ്ങുമ്പോൾ വെള്ളരി, മത്തൻ, ഇളവൻ, ചീര ഇവയെല്ലാം കൃഷി ചെയ്യുന്ന സ്ഥലം. ചിലർ പാവലും പടവലവും കൃഷി ചെയ്യും.
ഈ കരപാടത്തിന് നടുവിലൂടെ കടന്നു പോകുന്ന പതിനൊന്ന് കെ വി ലൈൻ,
അത് എനിക്ക് അന്നും ഇന്നും വിസ്മയമാണ്. ഇത് ആര് എങ്ങനെ ഇവിടെ ഈ ഓണം കേറാമൂലയിൽ കൊണ്ടുവന്നു സ്ഥാപിച്ചു എന്നതാണ് അന്നത്തെ വിസ്മയത്തിന് കാരണം. ഒരു മാറ്റവും കൂടാതെ ഇന്നും അത് അവിടെ നിലനിൽക്കുന്നതാണ് ഇന്നത്തെ അത്ഭുതത്തിന് കാരണം.
കൂറ്റൻ കമ്പിയിലൂടെ കറണ്ടെല്ലാം പായുന്നത് എങ്ങോട്ടാണെന്ന് ഞാൻ ഭാവനയിൽ കണ്ടു. വളരെ ദൂരത്തേക്ക് ആയിരിക്കും എന്ന് ഉറപ്പ്.
11 കെവിയിലെ വലിയ ചെമ്പ് കമ്പികൾ മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ട കഥയും അന്നുപറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. മോഷ്ടാവിറ ധൈര്യത്തെക്കുറിച്ച് ഞാൻ ഓർത്തു. മോഷ്ടാവ് എൻറെ ആരാധനാപാത്രമായി, അതിനുള്ള കാരണം രണ്ടാണ്. ഇത്രയും ശക്തമായ വോള്ട്ടേജ് ഉള്ള ലൈനിൽ കയറി ഇയാൾ എങ്ങനെ കമ്പിമുറിച്ചു എന്നത് ഒന്നാമത്തേത് . മുറിച്ച് കമ്പി വിൽക്കണമല്ലോ അതെങ്ങനെ എന്നത് രണ്ടാമത്തത്.
കമ്പി വിറ്റത് എങ്ങനെ എന്നകാര്യം മോഷണ കഥ എന്നോട് പറഞ്ഞു തന്ന ആള് തന്നെ വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. വൈദ്യുത ബോർഡിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥരുമായി ഒത്തു ചേർന്നുള്ള മോഷണം ആയതിനാൽ വിൽക്കാൻ യാതൊരുവിധ പ്രയാസവും ഇല്ല ! അക്കഥ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു.
11 കെ വി ലൈനും പാടവും കടന്ന് പിന്നെയും നടന്നാൽ എത്തുന്നത് തോട്ടുംകരയിലാണ്, പൊന്നാംവെളി - കടക്കരപ്പള്ളി തോട്. ഞങ്ങൾ കിഴക്കേ ചാൽ എന്നാണ് പറയുന്നത്. പടിഞ്ഞാറ് അതേപോലെ പടിഞ്ഞാറെ ചാൽ ഉണ്ട്. പടിഞ്ഞാറെ ചാലിന്റെ ഗാംഭീര്യം കിഴക്കേ ചാലിനില്ല. എങ്കിലും കിഴക്കേ ചാലിനോടാണ് എനിക്ക് ഏറെ ആഭിമുഖ്യം. ജീവിതത്തിന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള ഒഴുക്കിന് ഏറെ സഹായിച്ചിട്ടുള്ളത് ഈ ചാലിലെ തെക്കോട്ടും വടക്കോട്ടും ഉള്ള ഒഴുക്കായിരുന്നു. എന്നെ നീന്തൽ പഠിപ്പിച്ചതും ഈ ചാലാണ്.
ഇന്ന് കിഴക്കേച്ചാൽ നാശോന്മുഖം ആണ് . കൃഷിയുടെ പേരും പറഞ്ഞ് ചിലരെല്ലാം ബണ്ട് കെട്ടി അടച്ച് ഒഴുക്കില്ലാതാക്കും. ചലിന്റെ സമീപത്ത് താമസിക്കുന്നവർ കൈയേറി നികത്തി എടുക്കുകയും ചെയ്യും.
ആശ്വാസമായിട്ടുള്ളത് പ്രകൃതിയുടെ പരിപാലനമാണ്. ശക്തമായ മഴയുണ്ടാകുന്ന കാലത്ത് ചാലിൽ നീരൊഴുക്ക് കൂടുകയും ബണ്ട് മുറിയുകയും ചെയ്യും. ചാലു സംരക്ഷിക്കാൻ പട്ടണക്കാട് പഞ്ചായത്തിന്റേതായി ചില നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും അതിന് ഉദ്ദേശിച്ച വിധം ഫലം കിട്ടിയിട്ടില്ല എന്നാണ് അറിവ് .
ചാലിൻകരയിൽ താമസിക്കുന്നവരാണ് വാസുവും ഭാര്യ ഭാരതീയും. എന്നെപ്പോലെ രണ്ട് മക്കൾ സതിയും കൂട്ടപ്പനും അവർക്കുള്ളതിനാൽ വാസു ചേട്ടന് എന്നോട് കാര്യമായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിൻറെ പ്രധാന ജോലി കയർതടുക്കു നിർമാണമാണ്. അതിന് ആവശ്യമായ ഒറ്റത്തറി വീട്ടിലുണ്ട്.
കയർതടുക്ക് നിർമിക്കാൻ കയറിൽ ചായം മുക്കുന്നത് രസകരമായി തോന്നിയിരുന്നു. മരപ്പലക കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച വലിയതൊട്ടിയിൽ വെള്ളം നിറച്ച് ചായം കലക്കി വെക്കും. അതിൽ കുറെ സൾഫ്യൂറിക് ആസിഡും ഒഴിക്കും തീവെള്ള മെന്നാണ് ആസിഡിന് അന്ന് അവിടെ വിളിച്ചിരുന്നത്.
എന്തിനാണ് വെള്ളത്തിൽ തീവെള്ളമൊഴിക്കുന്നത് എന്ന് ഒരിക്കൽ ചോദിച്ചതിന് വാസു ചേട്ടന്റെ മറുപടി രസകരമായിരുന്നു.
നമ്മൾ ഈ തടുക്ക് നിർമ്മിച്ച റഷ്യ, അമേരിക്ക പോലെയുള്ള രാജ്യങ്ങളിലേക്കാണ് കയറ്റി അയക്കുന്നത്. അവിടൊക്കെ ഭയങ്കര തണുപ്പായതിനാൽ സായിപ്പന്മാർക്ക് ഇവയില്ലാതെ പറ്റില്ല. കയർ തീവെള്ളത്തിൽ മുക്കിയില്ലെങ്കിൽ തടുക്കും പായും ദീർഘനാൾ നിലനിൽക്കും. നമ്മുടെ കയർ വ്യാപാരം കുറയും അതുകൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് നശിച്ചു പോകുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ് തീ വെള്ളം കലർത്തിയ വെള്ളത്തിൽ മുക്കുന്നത്. വിശദീകരണം വളരെ ന്യായമായിട്ടുള്ളതു തന്നെ എന്നാണ് എനിക്ക് അന്ന് തോന്നിയത് .
എന്തെങ്കിലും കളിയിൽ ഏർപ്പെടാൻ കുട്ടപ്പനോ, സതിയാ മുന്നോട്ടു വരില്ല. അവർക്ക് എപ്പോഴും വീട്ടിൽ പിടിപ്പത് പണിയാണ്. ഭാരതി ചേച്ചി അങ്ങനെയാണ് കുട്ടികളെ വളർത്തിയിരുന്നത്. ഒരിക്കൽ അവർ മക്കളോട് പറയുന്നത് ഞാൻ കേൾക്കുകയും ചെയ്തു
" ഒള്ള ചന്തപ്പിള്ളാരുടെ കൂടെ കളിക്കാൻ പോയാൽ പച്ചവെള്ളം തരില്ല " ഭാരതിചേച്ചി മക്കളോട് പറഞ്ഞു.
ഞാൻ അവിടെ നിന്ന് പോന്നതിനുശേഷം ഭാരതി ചേച്ചിക്ക് മക്കളോട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ പോരായിരുന്നില്ലേ എന്ന നിരാശ കുറെനാൾ എന്നെ വേട്ടയാടി.
No comments:
Post a Comment