കാലം കണക്ക് ചോദിക്കുമ്പോൾ - കഥ

#കാലം #കണക്ക്ചോദിക്കുമ്പോൾ - 

​ഭാഗം 1 1975 – ഡൊണേഷൻ്റെ കാലം.

​1975. ഓഗസ്ത് 1 കോളേജ് ഗേറ്റിൽ ഒരു വിറയലോടെ രാമൻനായർ നിന്നു. കൂടെ മകൻ രഘു. രഘുവിൻ്റെ നെഞ്ചിൽ 92 ശതമാനം മാർക്കിൻ്റെ 'ബ്ലാക്ക് ആൻഡ് വൈറ്റ്' അഭിമാനം. ലക്ഷ്യം ഒന്നു മാത്രം – ഫിസിക്സ് ഡിഗ്രി.

​പ്രിൻസിപ്പലിൻ്റെ മുറി. മേശപ്പുറത്ത് പുസ്തകങ്ങളുടെയും ഫയലുകളുടെയും ചെറിയ ഒരു ശേഖരം. പ്രിൻസിപ്പൽ സാർ കണ്ണടയുടെ മുകളിലൂടെ ഒന്നു നോക്കി.

​"എൻ്റെ മോൻ... നന്നായി പഠിക്കും സാർ! ഒരു അഡ്മിഷൻ, ഫിസിക്സ് ആണ്." രാമൻ നായർ വിനയത്തോടെ പറഞ്ഞു.

 'പഠിക്കും' എന്ന വാക്ക് കേട്ട് പ്രിൻസിപ്പൽ ചെറുതായി ഒന്നു മൂളി.

​"മാർക്ക്?" പ്രിൻസിപ്പലിന് വലിയ താല്പര്യമില്ലാത്തതുപോലെ. മാർക്കിന് വലിയ വിലയില്ലെന്ന്  ഭാവം.

​"പറയൂ  നിൻ്റെ മാർക്ക് എത്രയെന്ന്." പിതാവ് രഘുവിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

​രഘു പ്രതീക്ഷയോടെ തലയുയർത്തി: "സാർ, സബ്ജക്റ്റിന് 450-ൽ 413 ഉണ്ട്. 92%."

​"ഓഹോ. എല്ലാവർക്കും നല്ല മാർക്കാണല്ലോ ഇപ്പോൾ. മാർക്കിലൊന്നും വലിയ കാര്യമില്ല." പ്രിൻസിപ്പൽ പേപ്പറിൽ നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.

​രഘുവിൻ്റെ പ്രതീക്ഷയുടെ ബലൂൺ ശബ്ദമില്ലാതെ  പൊട്ടിയതുപോലെ. 

"ഇല്ല സാർ! ഒന്നാംറാങ്കുകാരന് 415 മാർക്കേ ഉള്ളൂ! മാർക്ക് ലിസ്റ്റ്  ഞാൻ കണ്ടതാണ് "

​രഘു ഇടയ്ക്ക് കയറി സംസാരിച്ചതു പ്രിൻസിപ്പലിന് ഒട്ടും ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെന്നു തോന്നി. 

​പ്രിൻസിപ്പൽ: " പയ്യൻ വിഷയം നന്നായി പഠിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നു. എന്തായാലും ഒരു അഡ്മിഷൻ തരാം. പക്ഷേ, മാനേജ്‌മെൻ്റ് ഫണ്ടിലേക്ക് 2000 രൂപ ഡൊണേഷൻ ഉണ്ട്. ഫീസ് കൂടാതെ."

​രാമൻ നായരുടെ വയറ്റിൽ ഒരു തണുപ്പ് കയറി. ഫീസ് എങ്ങനെയും അടക്കാം പക്ഷെ 2000 രൂപ? 20 രൂപ പോലും പെട്ടെന്ന് എടുക്കാൻ ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ!

​"സാർ,  അന്നന്ന് ജോലി ചെയ്തു കഴിയുന്നവനാണ് ഞാൻ! ഈ 2000 രൂപ എന്നെ സംബന്ധിച്ച് ഏറെ പ്രയാസമുള്ള കാര്യമാണ്. അങ്ങ് മനസ്സുവെച്ചാൽ..."

 രാമൻനായരുടെ തൊണ്ട വരണ്ടു. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞോ?

​പ്രിൻസിപ്പൽ: "നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ പോകു! അടുത്ത ആളെ വിളിക്കു!" ഒരു ദയയുമില്ലാത്ത പ്രിൻസിപ്പൽ പീയൂണിനോട് പറഞ്ഞു.

​നിരാശയുടെ ഭാരം പേറി അച്ഛനും മകനും പുറത്തിറങ്ങി. രഘു പിതാവിനെ നോക്കി:

 "സാരമില്ലച്ഛാ, എനിക്ക് പഠിക്കണമെന്നില്ല! ഞാനും നാളെ മുതൽ പണിക്ക് പോകാം. 

രാമൻ നായർ  മകനെ നോക്കിയില്ല. ഒരു നെടുവീർപ്പ് മാത്രം. ആ രാത്രി മുഴുവൻ അയാൾ ഉറങ്ങിയില്ല. ഡൊണേഷൻ എന്ന ഭീകര സ്വപ്നം മനസ്സിൽ നിന്ന് പോയില്ല.

​കൂട്ടുകാർ, പരിചയക്കാർ, ദൂരെയുള്ള ബന്ധുക്കൾ ' ഒരുദിവസം മുഴുവൻ നടന്നു.

 'ഉടൻ തരാൻ പണമില്ല' എന്ന മറുപടിയാണ്  എല്ലായിടത്തും കേട്ടത്. അവസാനം 800 രൂപ സംഘടിപ്പിച്ചു. ഒരു വല്ലാത്ത ഭാരം നെഞ്ചിൽ വെച്ച് പിറ്റേന്ന് രാവിലെ വീണ്ടും കോളേജിൽ.

​പ്രിൻസിപ്പൽ: "എന്താ? വീണ്ടും വന്നോ?"

​"അഡ്മിഷൻ, കുറച്ചു രൂപയുണ്ട്. വേറെ വഴിയില്ല, സാർ." 

രാമൻ നായർ വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ കവർ നീട്ടി.

​പ്രിൻസിപ്പൽ കവർ തുറന്ന് പണം എണ്ണി. 800 രൂപ . പണം എണ്ണിത്തീർന്ന ശേഷം ഒന്നും മിണ്ടാതെ അത് പാന്റിൻ്റെ പോക്കറ്റിൽ തിരുകി. 

​അനന്തരം രഘുവിനെ നോക്കി. ആ നോട്ടത്തിൽ ഒരു വാത്സല്യത്തിൻ്റെ നേരിയ അംശം - ഒരുപക്ഷേ തൻ്റെ മകനെ ഓർത്തു പോയതാകാം.

പ്രിൻസിപ്പൽ പറഞ്ഞു " നീ, നന്നായി പഠിക്കണം. സമരം, ബഹളം, യൂണിയൻ ... ഇതിനൊന്നും പോകരുത്. പോയാൽ പഠനം അവിടെ അവസാനിക്കും. 

​"മനസ്സിലായി സാർ." അച്ഛനും മകനും തലകുനിച്ചു. രഘു നന്നായി പഠിച്ചു. പാസ്സായി. കാലം ആരെയും കാത്തുനിൽക്കാതെ കടന്നുപോയി.

​ഭാഗം 2: 2025 - കണക്കുതീർപ്പിൻ്റെ കാലം

2025, ഓഗസ്റ്റ്.

​പിതാവ് രാമൻ നായർ ഇന്ന് ജീവിച്ചിരിപ്പില്ല. രഘു (പഴയ രഘു, ഇപ്പോഴത്തെ രഘു സാർ) തൻ്റെ പൗത്രൻ അഭിലാഷിന് (മകൻ്റെ മകൻ) അഡ്മിഷൻ എടുക്കാൻ കോളേജിലെത്തി.

​പ്രിൻസിപ്പലിൻ്റെ കസേരയിൽ പഴയ പ്രിൻസിപ്പലിൻ്റെ മകൻ. ആ പഴയ മേശ, പഴയ അന്തരീക്ഷം.

​പുതിയ പ്രിൻസിപ്പൽ: "എന്താ വന്നത്?" 

ചോദ്യം പഴയത് തന്നെ

​രഘു സാർ: "ഡിഗ്രി ഫിസിക്സിന് അഡ്മിഷൻ. അപേക്ഷ സമർപ്പിച്ചതാണ്."

​പ്രിൻസിപ്പൽ പിയൂണിനെ വിളിച്ചു: "ഇവരെ ഓഫീസിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി അഡ്മിഷൻ കൊടുക്കാൻ സൂപ്രണ്ടിനോട് പറയൂ. ഫിസിക്സ്!"

​ഓഫീസിൽ ഊഷ്മളമായ സ്വീകരണം! സൂപ്രണ്ട് പല വിശേഷങ്ങളും ചോദിച്ചു.

​"വേറെ കോളേജിൽ പോകരുത്. ഇവിടെ തന്നെ പഠിക്കണം." സൂപ്രണ്ട് അഭ്യർത്ഥന പോലെ പറഞ്ഞു.

​അഡ്മിഷൻ കിട്ടി സന്തോഷത്തോടെ തിരികെ വന്നപ്പോഴാണ് വീടിനടുത്തുള്ള മറ്റൊരു കോളേജിൽ നിന്ന് വിളി വന്നത്.

​"നിങ്ങളെന്താണ് വരാത്തത്? ഫിസിക്സിന് അഡ്മിഷൻ  ഓഫർ ലെറ്റർ അയച്ചതാണല്ലോ!"

​പുതിയ കോളേജിൽ ചെന്ന് വിവരങ്ങൾ തിരക്കി. അവിടത്തെ പ്രിൻസിപ്പൽ പറഞ്ഞു: "വേറെ കോളേജിൽ ചേർന്നതിൽ പ്രശ്നമില്ല. ടി.സി. വാങ്ങി ഇവിടെ വന്നാൽ മതി."

​അപ്പോൾ പ്രിൻസിപ്പലിന്റെ സമീപത്തിരുന്നചെറുപ്പക്കാരനായ ഒരദ്ധ്യാപകൻ  പറഞ്ഞു: 

"സ്റ്റുഡൻ്റിന് വേണ്ട അത്യാവശ്യ സാമ്പത്തിക സഹായങ്ങൾ ഞങ്ങൾ ചെയ്യുന്നുണ്ട്.. യാത്ര ചെയ്യാൻ സൈക്കിൾ, സ്റ്റേഷനറി, കാൻ്റീൻ ഫുഡ് ഫ്രീ, പോക്കറ്റ് മണി, സ്കോളർഷിപ്പ്... എല്ലാം ഞങ്ങൾ തരും!"

​രഘു സാർ അമ്പരന്നു.  1975-ൽ 2000 കൊടുക്കണം, 2025-ൽ കോളേജ് പണം ഇങ്ങോട്ട് നൽകും. അത് കൊള്ളാമല്ലോ'

​അദ്ധ്യാപകൻ തുടർന്നു: "ഇപ്പോൾ ഡിഗ്രി പഠനം 'FYUGP' ആണ്, മൾട്ടി ഡിസിപ്ലിനറി. ഫിസിക്സിനൊപ്പം മറ്റു വിഷയങ്ങളും പഠിക്കാം, വേണമെങ്കിൽ വിഷയങ്ങൾ മാറുകയും ആവാം. അതുകൊണ്ട് ഫിസിക്സ്, കെമിസ്ട്രി, മാത്തമാറ്റിക്സ് പോലുള്ള വിഷയങ്ങൾ പഠിക്കാൻ ആളില്ല! കുറച്ചു പേരെങ്കിലും വരാൻ വേണ്ടിയാണ് ഈ ഓഫർ!"

​അദ്ധ്യാപകൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ നിരാശ. "ആരും പഠിക്കാൻ വന്നില്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങളുടെ ജോലിയാണ് പോവുക! അതുകൊണ്ട് ദയവായി ടി.സി. വാങ്ങി ഇവിടെ വരണം. കൈയ്യിൽ നിന്ന് കുറച്ചു പണം പോയാലും ക്ലാസ്സുകൾ നടക്കുമല്ലോ!"

​രഘു സാർ (പഴയ രഘു) ഓർത്തു:

1975-ൽ, 800 രൂപ ഡൊണേഷൻ.

സ്വർണ്ണവില വർദ്ധനവ് വെച്ച് നോക്കിയാൽ ഇന്ന് അത് 2 ലക്ഷം!

കർഷക വികാസ് പത്ര നിക്ഷേപം വെച്ച് നോക്കിയാൽ 8 ലക്ഷത്തി ഇരുപതിനായിരം!

​രഘു സാർ തൻ്റെ പൗത്രൻ്റെ സൈക്കിളിന് കൊടുക്കാൻ പോകുന്ന പണവും, ഫീസ് ഫ്രീയും, പോക്കറ്റ് മണിയും ഓർത്തു. പണ്ട് മുടക്കിയ കാശിന് ഇതാ ഇന്ന് പലിശ സഹിതം ഒരു 'റിട്ടേൺ'. 

​രഘു സാർ മനസ്സിൽ ചിരിച്ചു: "പണ്ട് 2000 രൂപ ചോദിച്ചത് കണക്ക്. ഇന്ന് അവർ പതിനായിരം  തരാൻ തയ്യാറായതും കണക്ക്. കാലം കണക്ക് ചോദിക്കാതിരിക്കില്ല!"

​അതാണ് കാലത്തിൻ്റെ ഗതി. അല്പം കടുപ്പമുള്ളതും, അല്പം തമാശയുള്ളതുമായ ഒരു കണക്ക് പുസ്തകം.

-കെ എ സോളമൻ

ഫോട്ടോ: അഭിലാഷും രഘു സാറും